Ὁ Κύριος ἐπί τοῦ Σταυροῦ, οἱ πέντε λόγοι Του.

1.       Πρῶτος λόγος, «Πάτερ ἄφες αὐτοῖς· οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι», ἀναφέρεται πρός τούς σταυρωτάς Του· στρατιῶτες, γραμματείς, Φαρισαίους καί ὁλόκληρο τόν  Ἰσραηλητικό λαό. Ὁ Κύριος μιλᾶ μέ τρυφερότητα πρός τόν Πατέρα Του ἀφοῦ  τόν ἀποκαλεῖ Πάτερ καί στήν συνέχεια ἐπικαλεῖται τήν ἄγνοιά τους γιά τό φοβερό έγκλημα. Τό ἔγκλημα πού γιά τρείς ὁλόκληρες ὥρες ἔσβησε τόν  Ἥλιο καί ἡ Γῆ ἐσείετο μέσα στό χειροπιαστό σκοτάδι. Τό ἔγκλημα ποῦ ἔκανε τόν ἅγιο Διονύσιο τόν Ἀρεοπαγίτη, νά ἀναφωνήσει: «Ἤ Θεός πάσχει ἤ τό πᾶν ἀπώλετο».

2.       Δεύτερος λόγος, «Ἀμήν λέγω σοι, σήμερον μετ΄ἑμοῦ ἔση ἐν τῶ Παραδείσω», ἀναφέρεται πρός τόν εὐγνώμονα Ληστή. Ὁ Κύριος ἔπαθεν ὡς ἄνθρωπος καί ἐνῶ μετά τόν θάνατόν Του τό μέν ἄχραντο σῶμα Του μετεφέρθει πρός τό Καινόν Μνημεῖον, ἡ δέ ἁγία ψυχή Του πρός τόν Ἄδην, Αὐτός ὡς Θεός ἤταν πανταχοῦ παρών, ἀκόμα καί στόν Παράδεισο.

3.       Τρίτος λόγος, «Γύναι ἴδε ὁ υἱός σου», «ἰδού ἡ μήτηρ σου», ἀναφέρεται πρός τήν ὑπεραγία Θεοτόκο, τήν ὁποία αποκαλεῖ «γύναι» καί ὅχι «μήτηρ» ἀποφεύγοντας ἔτσι να  δημιουργήσει ἐπί πλέον συναισθηματική φόρτιση στήν ἤδη πονεμένη καρδιά της καί νά τήν παραδώσει πλέον στόν ἠγαπημένο Του μαθητή Ἰωάννη.

4.       Τέταρτος λόγος, «Θεέ μου Θεέ μου, ἴνα τί μέ ἐγκατέλειπες;», ἀναφέρεται ὡς ἄνθρωπος στόν Θεό πατέρα Του λόγω τοῦ βάρους τῶν ἁμαρτιῶν μας από Ἀδάμ ἔως τῆς συντελείας τῶν αἰώνων καί τήν ὡς ἐκ τούτου τέλεια ἐγκατάλειψή Του ἀπό τόν Θεόν.

5.       Πέμπτος λόγος, «Διψῶ», ἀναφέρεται στήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου καί τήν ἐκπλήρωση τῆς σχετικῆς προφητείας. Ὁ Κύριος διψᾶ καί σωματικά καί ψυχικά, νά παραμένη ἐπάνω στόν Σταυρό καί νά ὑπομένη ἐκεί μέ χαρά τήν σωτηρία τοῦ μετανοημένου ἀνθρώπου ἔως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος.                                                                                                                   

 Μέγα Σου τό ἔλεος Κύριε δόξα Σοι