Φ.Κ. ΣΩΤΗΡΟΣ 2023-2024 ΘΕΜΑ 5.

ΘΕΜΑ 5ο Φ.Κ. Σωτῆρος 2023-24: «Μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. ε΄ 10).

1. Σοφία Σολομῶντος Κεφ. β΄ 12 Ἄς στήσωμεν ἐνέδρας καί παγίδας, διά νά συλλάβωμεν τόν δίκαιον, διότι δέν ἠμποροῦμεν νά τόν χρησιμοποιήσωμεν, ὅπως θέλομεν. Ἐναντιώνεται εἰς τά ἔργα μας, μᾶς κατακρίνει μέ δριμύτητα ὡς παραβάτας τοῦ θείου νόμου. Μᾶς δυσφημίζει χαρακτηρίζων ὡς ἐσφαλμένην τήν ἀγωγήν μας καί τήν νοοτροπίαν μας.
13 Αὐτοπροβάλλεται, ὡς ἐάν αὐτός καί μόνος ἔχη γνῶσιν τοῦ Θεοῦ καί τοῦ θείου θελήματος, καί ὀνομάζει τόν ἑαυτόν του τέκνον καί δοῦλον τοῦ Κυρίου.
14 ἐγένετο ἡμῖν εἰς ἔλεγχον ἐννοιῶν ἡμῶν· βαρύς ἐστιν ἡμῖν καί βλεπόμενος, 14 Ἔχει γίνει καθημερινός ἐλεγχός μας, τῆς νοοτροπίας καί τῆς συμπεριφορᾶς μας. Εἶναι βαρύς καί ἀνυπόφορος καί πού τόν βλέπομεν μόνον.
15 Διότι ἡ ζωή του δέν εἶναι ὁμοία μέ τήν ζωήν τῶν ἄλλων ἀνθρώπων. Διαφορετικοί οἱ δρόμοι καἰ οἱ τρόποι τοῦ βίου του.
16 Ἔχομεν θεωρηθῆ ἀπό αὐτόν ὡς κίβδηλα νομίσματα καί ἀπομακρύνεται ἀπό τούς δρόμους τῆς ζωῆς μας, σάν ἀπό ἀκαθαρσίας. Θεωρεῖ μακαρίαν τήν ζωήν καί τήν τελευτήν τῶν δικαίων ἀνθρώπων καί ἀλαζονεύεται λέγων, ὅτι ἔχει πατέρα τόν Θεόν.
… 19 Θά τόν ὑβρίσωμεν, θά τόν ἐξευτελίσωμεν, θά τόν ὑποβάλωμεν εἰς βασανισμούς, διά νά ἴδωμεν τήν ἠρεμίαν καί μακροθυμίαν του, διά νά ἐλέγξωμεν τήν ἀνεξικακίαν του. 20 Ἄς τόν καταδικάσωμεν καί ἄς τόν ἐκτελέσωμεν μέ σκληρόν καί ἐξευτελιστικόν θάνατον καί τότε θά ἴδωμεν, ἄν πράγματι θά τόν ἐπισκεφθῆ καί θά τόν προστατεύση ὁ Θεός, ὅπως αὐτός ἰσχυρίζεται
Κεφ.γ΄, 1 Δικαίων δὲ ψυχαὶ ἐν χειρὶ Θεοῦ, καὶ οὐ μὴ ἅψηται αὐτῶν βάσανος. Ἡ ζωή ὅμως τῶν δικαίων εὑρίσκεται κάτω ἀπό τό παντοδύναμον προστατευτικόν χέρι τοῦ Θεοῦ, καί καμμιά θλίψις καί βάσανος δέν θά τούς ἐγγίση, χωρίς ὁ Θεός νά τό ἐπιτρέψη. 2.Ὁ δίκαιος Ἀριστείδης: Ἡ παράδοση μᾶς διέδωσε καί τό ἑξῆς περιστατικό: Ὅταν τέθηκε σέ ψηφοφορία ἡ πρόταση τῶν Ἀρχόντων γιά νά ἐξοριστεῖ ὁ Ἀριστείδης, ἕνας ἀγράμματος πολίτης, πού δέν τόν γνώριζε οὔτε στήν ὄψη του, συναντώντας τόν Ἀριστείδη καθ’ὁδόν, τοῦ ζήτησε νά γράψει πάνω στό ὄστρακο τό ὄνομα “Ἀριστείδης”, ὁπότε, χωρίς κἀν νά τοῦ φανερωθεῖ ἐκεῖνος, τόν ρώτησε τί κακό εἶχε κάνει ὁ Ἀριστείδης καί ζητοῦσε νά τόν ἐξορίσουν. Τότε ὁ πολίτης τοῦ ἀπάντησε πώς τίποτε δέν εἶχε κάνει τό κακό, ἀλλά κουράσθηκε νά ἀκούει συνέχεια νά τόν λένε ὅλοι “δίκαιο δίκαιο.” Καί ὁ Ἀριστείδης, μετά ἀπό αὐτό, χωρίς καθόλου νά διστάσει, ἔγραψε ἐπάνω στὀ ὄστρακο τό ὄνομά του! (Ἀπό τό διαδίκτυο).
3.«Ὁ μόνος ἀντίπαλος πού δύσκολα ἡττᾶται εἶναι ὁ ἀπόλυτα ἔντιμος ἄνθρωπος. καί τέτοιος εἶναι ὁ Καποδίστριας»(Μέττερνιχ Καγκελάριος τῆς Αὐστρίας.) Ἑλ. Κούκκου Ἰωάν Καποδίστριας σ. 140.
4.Ὅσιος Νήφων Κωνσταντιανῆς ὅταν ἐρωτήθηκε - Πές μου, πάτερ, σέ παρακαλῶ κάτι: Γιά ποιό λόγο οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι μισοῦν τούς δικαίους; Γιατί τούς περιφρονοῦν; Γιατί σκανδαλίζονται μαζί τους; Ἀντίθετα, λίγοι εἶναι ἐκεῖνοι πού τούς τιμοῦν…ἀπάντησε : – Πολύ συμφέρει τούς δικαίους, παιδί μου, ἡ περιφρόνηση τῶν ἀνθρώπων. Τούς ταιριάζει, θά ‘λεγα, ὅπως ταιριάζουν στόν οὐρανό τ’ ἀστέρια. Εἶδα μάλιστα ἐνάρετο, πού κέρδισε πενήντα στεφάνια σέ μία μέρα ἀπό τίς κακολογίες τῶν ἄλλων.
– Καί μέ ποιόν τρόπο τά κέρδισε; ρώτησα ἀπορήμενος.
– Ἄκουσε: Ὁ ἄνθρωπος αὐτός ἔμενε στά Βούκολα. Ἧταν ἐπιφανής καί ἀξιοσέβαστος. Ἔκανε πολλά καλά ἔργα στούς συνανθρώπους του καί ὅλους τούς ἀγαποῦσε σάν ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖνοι, ὡστόσο, πλανήθηκαν ἀπό τόν πονηρό καί ἄρχισαν νά ἀντιπαθοῦν τόν εὐεργέτη τους σά νά ἦταν κακοῦργος. Ἄλλοι ἔλεγαν πώς εἶναι δολερός, ἀλλοι ἀκόλαστος, ἄλλοι κλέφτης καί ἄλλοι αἱρετικός! Ἔχει, βλέπεις, τή συνήθεια ὁ διάβολος νά διασύρει τούς ἁγίους μέ τό στόμα τῶν ἁμαρτωλῶν ἀνθρώπων. Ὁ ἄνθρωπος ὅμως γιά τόν ὁποῖο σοῦ μιλάω, ἀκούγοντας τίς συκοφαντίες αὐτές, χαιρόταν εἰλικρινά καί εὐχαριστοῦσε τό Θεό.“Κύριε, ἔλεγε, “δεῖξε τό ἔλεος Σου σ’ ὅσους μέ μισοῦν, μέ συκοφαντοῦν, μέ διασύρουν. Κανένας ἀπ’ τούς ἀδελφούς νά μήν πάθει κακό γιά μένα τόν ἁμαρτωλό, οὔτε στήν παροῦσα ζωή οὔτε στήν ἄλλη. Σύντριψε ὅμως καί ἀφάνισε τούς πονηρούς δαίμονες, πού τούς ξεσηκώνουν ἐναντίον μου. Σέ παρακαλῶ, Θεέ μου, ὅπως δέν ἀποστράφηκες ἐμένα τόν βέβηλο, ὅσες φορές ἁμάρτησα καί πρόστρεξα στήν εὐσπλαχνία Σου ζητώντας συγχώρηση, ἔτσι νά μήν ἀποστραφεῖς τώρα κι αὐτούς, πού κατηγοροῦν τόν ἀχρεῖο δοῦλο Σου. Ἀντίθετα, ἁγιασέ τους μέ τό ἔλεός Σου καί σκέπασέ τους μέ τήν ἀγαθότητα Σου”.
Ἔτσι προσευχόταν, ἀγαπητέ, ὁ δίκαιος ἐκεῖνος, γι’ αὐτούς πού τόν μισοῦσαν καί τόν κακολογοῦσαν! Καί κοίταξε τί θαυμαστό γινόταν: Ὅσες φορές τή μέρα βίαζε τόν ἑαυτό του καί προσευχόταν γιά τούς ἐχθρούς του, τόσες φορές κατέβαινε ἄγγελος Κυρίου καί τοποθετοῦσε στό κεφάλι του οὐράνιο διαμαντοστόλιστο στεφάνι. Αὐτό, βέβαια, δέν τό καταλάβαινε ὁ ἴδιος, γιατί ὁ Θεός τόν στεφάνωνε ἀόρατα… Γι’ αὐτό λοιπόν, παιδί μου, ἐπιτρέπει πολλές φορές ὁ ἀγαθός Θεός νά κακολογοῦνται καί νά ἐξουθενώνονται οἱ ἐνάρετοι, γιά ν’ αὐξήσουν ἔτσι τά στεφάνια τους καί τά βραβεῖα τους καί τούς οὐράνιους μισθούς τους. («Ἕνας Ἀσκητής ἐπίσκοπος, Άγιος Νήφων ὁ Κωνσταντιανῆς (4ος αἰ.)» Ἱερά Μονή Παρακλήτου)